Hoe de coalitie haar eigen weg kwijtraakte
Verslag van de grote Flex-woning chaostheorie: Hoe de coalitie haar eigen weg kwijtraakte
Dames en heren, ga er maar eens goed voor zitten, want de raadsvergadering van 9 juli was er eentje voor in de boeken. Of nou ja, misschien eerder voor in de categorie ‘komische drama’s’. Want wat er gebeurde tijdens de discussie over de bouw van flexwoningen in Bleek Fase 2 was, om het zacht uit te drukken, een spektakel van verwarring, gemiste kansen en politici die compleet de weg kwijt waren. Pak je popcorn erbij, want dit is hoe de avond verliep.
Een veelbelovende start... of toch niet?
Alles begon al lekker chaotisch toen bleek dat een aantal prominente coalitieleden het feestje hadden overgeslagen. Vijf personen afwezig. De oppositie rook meteen hun kans: eindelijk een meerderheid! Ze wreven zich in de handen, want dit kon weleens hun moment worden om het voorstel voor permanente woningen door te drukken. Wat er uiteindelijk volgde, was een avond vol verwarring en slapstick-achtige taferelen.
Flexwoningen of permanente woningdromen?
Het belangrijkste agendapunt: 40 flexwoningen die snel gebouwd konden worden voor jongeren, Oekraïners en statushouders. Simpel toch? Nou, dat zou je denken. Maar niets is simpel in Montfoort als het gaat om flexwoningen. Lokaal Montfoort dacht er namelijk anders over en diende een amendement in om te pleiten voor permanente woningen. Tja, waarom iets tijdelijk doen als het ook permanent kan?
Logisch... of toch niet?
De discussie liep al snel uit de hand. Was de provincie nou akkoord gegaan met flexwoningen of permanente woningen? Niemand die het precies wist. Het ene raadslid dacht dit, het andere dat, en ondertussen zaten de arme burgers thuis zich af te vragen of ze überhaupt nog een dak boven hun hoofd zouden krijgen.
Schorsingen, pauzes en nóg meer verwarring
Zoals het een goede klucht betaamt, bleef de chaos niet lang uit. De termen vlogen over tafel: "modulaire woningen", "flexwoningen", "permanente woningen"... Misschien waren het net zoveel woningen als definities die er op tafel kwamen. Het gevolg? Schorsing na schorsing, overleg na overleg, maar niemand leek het meer te snappen.
Op een gegeven moment werd het Lokaal Montfoort iets te heet onder de voeten. De wethouder van hun eigen coalitie, de heer Jonkers, oefende flink wat druk uit op zijn partij om dat vervelende amendement toch maar in te trekken. Na een korte pauze besloot de heer Hoogstraten dan maar de witte vlag te hijsen, maar niet zonder een slinkse voorwaarde: de raad mocht alsnog het definitieve ontwerp van de woningen beoordelen. Slimme zet, dachten we toen... Tot de heer Pennarts (je kent hem wel, die van Progressief Akkoord) besloot om het ingetrokken amendement vrolijk opnieuw in te dienen. Dit keer mét steun van de VVD. En daar ging het weer: verwarring alom.
De coalitie in paniek
En toen, net toen we dachten dat het niet gekker kon worden, kwamen de afwezige coalitieleden als ware superhelden de vergaderzaal binnenvliegen. Wat een timing! Precies op tijd om de stemming volledig overhoop te gooien. Het leek wel een film, maar dan eentje waar niemand het script gelezen had. Met hun komst herwon de coalitie plots de meerderheid, en dat veranderde de hele dynamiek.
Het eindoordeel: het worden flexwoningen.
Na een lange sessie vol vurige debatten, pauzes voor afkoeling en politieke gymnastiek waar menig turner jaloers op zou zijn, werd het overgenomen amendement van Lokaal Montfoort uiteindelijk van het veld gestuurd met 9 stemmen tegen en 5 voor. En het oorspronkelijke voorstel voor flexwoningen? Dat kreeg vervolgens unaniem de zegen. Eind goed, al goed, zou je denken, toch?
Nou ja, eind goed... De flexwoningen in Bleek Fase 2 mogen dan officieel zijn goedgekeurd, maar die staan er voorlopig nog niet. Nieuwe donkere wolken hebben zich alweer boven het project samengetrokken.
ja, saai is het nooit in de gemeenteraad van Montfoort!
