Van stoer tegenstemmen naar achteraan aansluiten

De prijs van stilzitten

Binnenkort komen de windmolens weer op de politieke agenda. Een van de duurzame maatregelen die voortvloeien uit de Regionale Energiestrategie (RES). Wind is een gevoelig onderwerp, waarbij terecht veel aandacht gegeven moet worden aan vragen rond landschap, geluid en financieel voordeel voor onze inwoners. En dus verwacht je dat de gemeente er alles aan doet om er voor onze inwoners het beste uit te slepen. Zoals in Woerden, waar bewoners actief zijn betrokken bij deze keuzes. Maar niet is minder waar.
Onze gemeente heeft zich in dit dossier in een onmogelijke positie gemanoeuvreerd. In 2020 besloot onze gemeenteraad om niet in te stemmen met de RES. Vooral omdat veel partijen tegen de komst van windmolens waren. Sterker nog: de toenmalige wethouder werd op pad gestuurd met de opdracht buurgemeenten te vertellen dat we bij hen ook geen windmolens willen zien. Zo maak je vrienden.

Duimschroeven
Als progressieve partij vonden wij het onverstandig dat onze gemeente ervoor koos níet mee te doen aan de RES. Terwijl je hier met je buurgemeenten juist goed kan afstemmen hoe we de lusten en de lasten voor de inwoners zo eerlijk en zorgvuldig mogelijk kunnen verdelen. Daarmee plaatsten we onszelf bewust buiten het gesprek in de regio. Terwijl andere gemeenten samen plannen smeedden om de energietransitie vorm te geven, stonden wij aan de zijlijn met de armen over elkaar. Montfoort levert niet.

Het resultaat laat zich raden: nu de provincie de duimschroeven aandraait, moeten we alsnog hals over kop proberen aan te haken. In plaats van met een stevige eigen inbreng mee te sturen, wringen we ons in allerlei bochten om alsnog aan boord te komen van een boot die al lang vertrokken is. We zwemmen erachteraan, hopend dat iemand ons nog een hand toesteekt – maar hoe dan ook: we eindigen met een nat pak.

Terugkrabbelen
Zo’n koers is niet alleen inefficiënt, maar ook schadelijk voor het vertrouwen van inwoners. De energietransitie vraagt visie en samenwerking, geen achterblijven en dan met tegenzin alsnog aansluiten. Het college is inmiddels overtuigd dat het beter is aan te schuiven bij de maaltijd, dan dat de provincie ons de regie uit handen neemt.

Nu de gemeenteraad nog. Laten we leren van de fouten uit het verleden. Het klink stoer om als Gallisch dorpje tegen windmolens te vechten. En het levert je in verkiezingstijd vast wat extra stemmen op. Maar alleen door volwaardig deel te nemen en verantwoordelijkheid te nemen voor onze rol in de regio, kunnen we nog enigszins bepalen hoe onze duurzame toekomst eruitziet.

Lees hier het artikel in de IJsselbode over hoe de meerderheid van deze raad voor de plannen is. (linkje)