Montfoortse politiek begrijpt impact duurzame energie op het nippertje

Het spande erom, maandag 1 februari. Bijna had de Montfoortse raad windenergie de nek om gedraaid. Maar met één stem verschil werd die optie nog even open gehouden. En dat was verstandig, want anders kunnen we de gemeentelijk duurzaamheidsambitie voorlopig wel vergeten.

Veel raadsleden vinden windmolens niet mooi. Daar staan ze niet alleen in. Als het op concrete plannen aankomt blijkt wel vaker dat wel heel veel mensen voor het klimaat zijn, maar tegen een windmolen in de achtertuin. Begrijpelijk, wat je ziet ze ook wel staan en als het niet hoeft dan kies je liever voor een open horizon. Maar dat is nu precies het punt: willen we onze internationale verplichting nakomen, dan is zon en wind op de korte termijn de enige betaalbare optie. Je kan ze niet mooi vinden, maar ze staan daar wel te draaien om onze eigen energieconsumptie duurzaam op te wekken.

Juist omdat zonne- en windenergie de best betaalbare oplossingen zijn hebben overheid en maatschappelijke sectoren in het Nationaal Klimaatakkoord afgesproken dat we daarmee in Nederland 35 terawattuur gaan opwekken. Alle gemeenten is gevraagd te kijken waar dat kan en hoe de verdeling tussen zon en wind moet zijn. En dan wordt het spannend in de raad. Want politici weten drommels goed dat windmolens niet populair zijn onder hun kiezers. En zonneweides vallen wat minder op in het landschap. Dus als we wat minder wind doen en wat meer zon? Of géén wind en alleen maar zon? Kunnen we toch mooie sier mee maken tijdens de verkiezingscampagne?

Dat schuurt, omdat Montfoort in Lopkerwaard-verband heeft afgesproken dat we in ieder geval onze eigen energiebehoefte duurzaam gaan opwekken. Als je dat met zonnevelden wilt doen heb je een lint ‘voetbalvelden’ nodig van 21 kilometer, ongeveer de afstand Montfoort-Gouda. Of anders gezegd: het volleggen van het halve poldergebied tussen Montfoort en Linschoten. Is het dan toch niet aantrekkelijker om met 2 windmolen aan te sluiten bij het windpark dat Woerden en Utrecht bij Harmelen voor ogen hebben?

Om de Montfoortse raadsleden bij de les te houden heeft de fractie van Progressief Akkoord hen voor de raadsvergadering kaartjes toegestuurd over hoeveel ruimte windmolen of zonnevelden innemen.

De discussie over wind zal nog wel terugkomen als de raad tegen de zomer de verdeling tussen zonne- en windenergie definitief moet vaststellen. Het addertje dat dan nog onder het gras ligt is meer procedureel van aard. De gemeenteraad gaat weliswaar over waar en in welke verhouding we deze duurzame energie gaan opwekken. Maar onze bijdrage moet wel passen in de hoeveelheid duurzame stroom waarvoor we in de regio als geheel aan de lat staan: 1,8 terawattuur. Nu is zo’n regio geen officieel democratisch bestuursorgaan. Dus hou er maar rekening mee dat er dan nog wat Montfoortse politici aan de poten van onze regionale bijdrage gaan zagen.

Nationaal Klimaatakkoord of niet, wel of geen leefbare wereld voor onze kinderen en kindskinderen (“populistische emotie” volgens Lokaal Montfoort): als de inhoud je niet aanstaat, dan stel je toch de spelregels ter discussie? Zelfs als je daar ruim een jaar eerder unaniem mee instemde? Naderende verkiezingen zijn niet de beste tijd om je rug recht te houden.