De miljoenen-meloen van De Vaart
Het nieuwbouwplan voor dorpshuis De Vaart ziet er echt fantastisch uit. Daar wil en kan je geen nee tegen zeggen. Helaas is het tegelijkertijd ook een van de minst doordachte. De besluitvorming laat zien hoe politieke ambitie en ontwerpverliefdheid kunnen ontsporen tot financiële overmoed – met als resultaat een plan waarvan zelfs coalitieleden niet precies weten waar ze ‘ja’ tegen hebben gezegd. “We geloven dat de wethouder financiën het goed heeft bedacht”, werd er tijdens de raadsvergadering van 7 juli verkondigd. aldus diverse raadsleden van de coalitie.
Financieel complex
De huidige plannen zijn financieel zo complex in elkaar gezet dat het nauwelijks meer valt te volgen. Het is gefinancierd en vormgegeven op een manier die niet strookt met de oorspronkelijke opdracht: een doelmatig, praktisch en ingetogen dorpshuis waarmee Linschoten vooruit kan. In plaats daarvan ligt er nu een ontwerp dat het resultaat lijkt van een verlanglijstje van gebruikers, gecombineerd met een zeer ambitieuze architect met een vlotte stift.
Jaarlijks doorslikken
Het gevolg? Een investering van miljoenen, waar de raad elk jaar opnieuw een grote financiële meloen voor moet doorslikken. En als je eenmaal deze investering doet, kun je niet meer terug. Daarmee is het financiële risico structureel geworden – en dat terwijl de exploitatie nog niet eens geregeld is. De enige inkomstenbron op dit moment is de sporthal, (het dorpshuis wordt op dit moment als actiekraak gebruikt) en het is de vraag of gebruikers bereid zijn marktconforme of gereduceerde huren te betalen. De "huiskamer van Linschoten" is voorlopig nog ver uit zicht.
Realisme is zoek
Wie nu op realisme had ingezet – een soberder ontwerp, serieuze gesprekken over huur, een tijdige exploitatievorm – had allang de eerste paal kunnen slaan. En men had de inwoners van Linschoten nu iets kunnen laten zien waar ze wél iets aan hebben.
Waarschuwing uit eigen huis
Drie maanden geleden presenteerde de Rekenkamer Montfoort haar rapport over het subsidiebeleid. De boodschap? Denk na over doelen. Maak ze SMART. Gebruik data. Laat zien hoe een subsidie bijdraagt aan maatschappelijke effecten. Wie het rapport leest, ziet meteen hoe pijnlijk relevant dit is voor De Vaart. Want hoeveel subsidie zal straks nodig zijn om het exploitatie-gat te dichten? En wat levert het ons dan op – in meetbare maatschappelijke waarde?
Schijnzekerheid in de cijfers
Dit college schermt met een positief resultaat van €110.000 over 2024, maar erkent tegelijk dat de financiële horizon onzeker is. In 2027 wordt een tekort van €126.000 verwacht – nog zonder de structurele lasten van De Vaart mee te rekenen. Het college wijst op meevallers en incidentele opbrengsten, maar zegt er eerlijk bij dat pas in september 2025 echt duidelijk is hoe stevig de begroting voor 2026 zal zijn.
Kortom: we investeren op basis van aannames, schuiven exploitatievragen voor ons uit, en laten de gemeente jaarlijks opdraaien voor de financiële nasleep – zonder helder beeld van de maatschappelijke opbrengst.
De inwoners verdienen beter
De inwoners van Linschoten verdienen een dorpshuis. Maar ze verdienen ook een bestuur dat rekent, plant en uitlegt. En dat vooral: verantwoordelijkheid neemt voor keuzes met grote gevolgen. Die verantwoordelijkheid is nu onduidelijk verspreid over te veel losse flodders. Tijd om terug te keren naar de kern: wat willen we bereiken, wat mag dat kosten, en hoe zorgen we dat het werkt – ook over vijf jaar nog?
